Author: Mhan

“ဟာ” ကျနေ့ာရင်ထဲက ထွက်လာတဲ့ အသံပါ။ မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်း အူတွေ သဲတွေ ဗြောင်းဆန် သွားတယ်။ မမသူဇာရယ်လေ အပြေးအလွား ရောက်လာပြီး ကျနော့်ရှေ့ တည့်တည့်မှာ ထဘီလှန် ပင်တီ…

ခြံဝင်းကျယ်ကြီးအနောက်ဖက်က ဒရိုင်ဘာအတွက် သီးသန့်ပေးထားသည့် အခန်းကလေးထဲမှာ ကားဒရိုင်ဘာ မြတ်ထွန်းတစ်ယောက်တည်း သူ့ဖီလင်နှင့်သူ အရက်ထိုင်သောက်နေသည်။ ဒီနေ့ သူ အလုပ်အားသည်။ အိမ်ကြီးရှင်တွေ တစ်ယောက်မှမရှိကြဘဲ မေမြို့ဖက်ကို ခရီးထွက်သွားတာကြောင့် အိမ်မှာမာလီဘိုးစိန်ရယ်…

ဖိုးတုတ်ကမနီကို လုလင်ပြန်ချိန် အကြောင်းရှင်းပြနေ၏။ လူငယ်သလောက် ဗဟုသုတကြွယ်သော ဖိုးတုတ်ကို မနီအံ့သြနေသည်။ သူမပင် ဒီဝေါဟာရတွေ မသိတော့။ ငယ်ငယ်ကတော့ ကြားဖူးသလိုရှိ၏။ ဘာအဓိပ္ပာယ်မှန်းတော့ မသိ။ ဖိုးတုတ်က ဆက်ပြောသည်။…

ကျမနာမည်က ထားထားကြည်ပါ။ ရင်အုံကြီးကြီး ၊ တင်သားထွားထွား နဲ့ မြင်ရတဲ့သူ ဘဝင်ဆူသွားရစေတဲ့ ကိုယ် လုံးပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့သူပါ။ ကျမအသားအရည်က ဖြူဝင်းစိုပြည်သလို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း ခပ်တောင့်တောင့်ပါ။ သူများတွေက ပြောကြတာက ကျမကိုယ်ခန္ဓာက…

အ.ထ.က(4) တစ်ကျောင်းလုံးက (၁၀) တန်းကျောင်းသူ “စုခိုင်သင်း” ဆိုလျှင် မသိသူမရှိပေ။ စုခိုင်သင်းက အသားဖြူဖြူလေးနှင့် လှပရုံမက စာလည်းတော်သည်။ ကျောင်းဖွင်းပွဲ အခမ်းအနားတိုင်း စုခိုင်သင်းက ဗန်းကိုင်အဖြစ် အရွေခံရသည်…

လွန်ခဲ့သော ၁၅ရက်ခန့်က ဖြစ်ခဲ့သော ကိစ္စအား ဦးခင်အောင်က မိခင်ဖြစ်သူနဲ့ ဒရိုက်ဗာ ကောင်းမြတ်ကိစ္စအား ဖွင့်ပြောတော့မည်ဟု ထပ်မံ ပြောဆိုလာပြန်သည်။ သူမ ဘက်ကလည်း မိသားစုပြိုကွဲမည့်အရေးကို တွေးကြောက်ပြီး ဖွင့်မပြောဖို့ တောင်းပန်ရင်း…

ကျမတို့အိမ်ကို ဦးထွတ်ခေါင် လာလည်ပါတယ်။ ကျမတို့အိမ်မှာက ကျမရယ်၊ ကျမယောက်ျားရယ်၊ သားရယ်နေကြတာပါ။ ဦးထွတ်ခေါင်က ကျမယောက်ျား အဖေရဲ့ညီပါ။ ရုံးရက်ရှည်ပိတ်လို့ လာလည်တာပါ။ ဦးထွတ်က အသက်၅၀ကျော် ဝန်းကျင်လောက်ရှိပါပြီ။ လူကြီးကတော့…

နွေရာသီပူအိုက်သော ကာလမို့ ထင်ပါရဲ့……။ ခင်မြင့်ဟာ ဘောလီအင်္ကျီလေးသာ ဝတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေ၏။ အိုက်စပ်ပူလောင်နေသဖြင့် လူးလွန့်ရင်းနှင့် ခါးကထမီဟာလည်း ပေါင်ရင်းထိကို လန်တက်နေသည်။ သတိရလို့ကြည့်လိုက်တော့ မိမိကိုယ်သည် ခင်မြင့်၏ ကုတင်ဘေးတွင်…

“ပြောလေ ကိုကိုကလည်း ဈေးကိုင်လိုက်တာ ချစ်လေးက သိချင်လှပြီ” “ဟိုလေ ပေါက်ကရပါကွာ အိပ်မက်ထဲမှာ ဟို အန်တီမာလေးကို သွားမက်နေလို့” “ဘာ အန်တီမာလေး ဟုတ်လား၊ ခိခိ။ ချစ်လေး…